با ترمیم و نگهداری دندان های معالجه ریشه شده، نه تنها از ایجاد ناحیه بی دندانی جلوگیری می شود بلکه از جابجایی دندانهای طرفی و مقابل نیز ممانعت بعمل می آید.  Postها اغلب در دندان های معالجه ریشه شده به عنوان بخشی از ترمیم کامل تاج مورد استفاده قرار می گیرند. از شیوه های حرارتی، شیمیایی، مکانیکال جهت خارج سازی گوتاپرکا از داخل ریشه دندان و تهیه فضای Post استفاده می گردد. در این بررسی جهت خارج سازی گوتابرکا از وسایل زیر استفاده شد: الف) Hot Plugger ب) Gates Glidden ج)Peeso Reamer ، در 60 دندان کشیده شده انسان با باقی گذاردن 5 میلی متر کوتاپرکا در انتهای ریشه از ابزارهای فوق استفاده گردید پس از یک هفته از تکمیل معالجه ریشه، میزان تأثیر این شیوه های روی نشت آپیکال (انتهای ریشه) ثبت گردید.نتایج نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بین گروههای مورد مطالعه بوده است. حداقل میزان میانگین نشت در گروه Hot Plugger به میزان 1.945 میلی متر و حداکثر میانگین در گروه Peeso Reamer به میزان 4.669 میلی متر بوده است. در گروه Gates Glidden این میزان 3.843 میلی متر بوده است. نتیجه این بررسی حاکی از آن است که جهت خارج نمودن گوتاپرکا از کانال ریشه دندان پلاگر داغ وسیله مناسبتری می باشد.

مقدمه: یکی از مهمترین معیارهای آماده سازی مطلوب کانال ریشه دندان، حفظ شکل و موقعیت اصلی ومرکزی کانال است. هرگونه انحراف از مسیر اصلی کانال ریشه به بروز خطاهای حین درمان منجر می شود و احتمال شکست درمان اندودنتیک را افزایش می دهد. به نظر می رسد آماده سازی کانال ریشه با استفاده از وسایل چرخشی موتوری از جنس آلیاژ نیکل تیتانیوم، ضمن افزایش سرعت کار و خستگی کمتر عمل کننده و بیمار، شکل و موقعیت اصلی مسیر کانال ریشه را نیز به نحو مطلوبی حفظ می نماید و باعث بهبود کیفیت درمان می گردد.هدف: با توجه به نبود هرگونه مطالعه چاپ شده ای در رابطه با سیستم چرخشی جدید Protaper، هدف از این مطالعه in vitro، بررسی میزان جابجایی مسیر کانال ریشه دندان با استفاده از سیستم چرخشی جدیدProtaper  و مقایسه آن با سیستم چرخشی شناخته شدهProFile. 04 taper  و فایل های دستی K-Flexofile است.مواد و روش ها: در این مطالعه 36 دندان مولر مندیبل (فک تحتانی) انسان در سه گروه مجزا با هر یک از سیستم های زیر و طبق دستورالعمل کارخانه سازنده، تحت آماده سازی کانال ریشه قرار گرفتند (سیستم چرخشیProtaper، سیستم چرخشی ProFile. 04 taper ، فایل های دستی K-Flexofile به روش .(Step-Back از هر نمونه، دو رادیوگرافی P.A، قبل و پس از آماده سازی کانال ریشه تهیه شد و با استفاده از متد Schneider، زاویه انحنای کانال ریشه در هر دو حالت تعیین گردید. تفاضل زاویه ی انحنای کانال ریشه، قبل و پس از آماده سازی کانال، نشانگر میزان جابجایی مسیر کانال ریشه بود. در هر گروه آزمایشی، مقادیر جابجایی مسیر کانال ریشه تحت آزمونهای آماری ANOVA و t test قرار گرفت.نتایج: سیستم چرخشی Protaper در مقایسه با فایلهای دستی K-Flexofile میزان جابجایی کمتری در مسیر کانال ریشه ایجاد کرد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود.(P<.0001)  میزان جابجایی مسیر کانال ریشه در دو گروه چرخشی Protaper وProFile. 04 taper ، تفاوت معنی داری را نشان نمی داد .(P≥0.05) نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل از این مطالعه، سیستم چرخشی Protaper در مقایسه با فایل های دستیK-Flexofile  توانایی بهتری در حفظ شکل اصلی کانال ریشه دارد.

سابقه و هدف: فرآیند ترمیم ناحیه پری اپیکال، بعد از انجام درمان اندودنتیک به عوامل متعددی بستگی دارد که مقدار دبری وارد شده به بافت پری اپیکال متعاقب درمان اندودنتیک از جمله آنهاست. کاهش میزان خروج مواد اضافی از انتهای کانال دندان در کاهش واکنش التهابی پس از آماده سازی کانال موثر است. هدف از این مطالعه، مقایسه سه روش آماده سازی کانال step back] دستی، (Endolift balanced force) روتاری و crown down (Profile) روتاری] بر میزان خروج دبری از انتهای ریشه بود.مواد و روشها: شصت دندان کشیده شده تک ریشه قدامی و پرمولر به روش غیر تصادفی ساده (sequential) انتخاب شدند. دندان های انتخاب شده، بر اساس قطر فورامن اپیکال، طول ریشه، انحنای ریشه و نوع دندان در سه گروه یکسان قرار گرفته و پس از آماده سازی کانال با تکنیک های نامبرده، وزن دبری خارج شده از انتهای اپکس، به روش Montgomery، با دقت 5-10 گرم اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 13 و با آزمون های ANOVA و Post-Hoc انجام گرفت.یافته ها: میانگین وزن دبری خارج شده در گروه balanced force ,step back و crown down، به ترتیب عبارت بودند از: 0.21±0.39، 0.09±0.22 و 0.12±0.26 میلی گرم که حاکی از تفاوت معنی دار بین این روشها بود (P<0.05). تفاوت معنی داری بین دو روش balanced force و crown down مشاهده نشد؛ در حالی که تفاوت روش step back با دو روش مذکور معنی دار بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد میزان دبری خروجی در آماده سازی کانال ریشه در روش step back, بیش از روش های balanced force و crown down می باشد.

مقدمه: با توجه به اینکه شکستگی ریشه یکی از مشکلات عمده دندانهایی است که درمان ریشه شده اند و با قبول این حقیقت که مطالعات گذشته کاهش کمی را در میزان استحکام شکست ریشه دندان بدنبال درمان ریشه در مقایسه با روشهای قدیمی نشان داده اند، هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان نیروی لازم برای شکست ریشه دندان به دنبال دو روش مختلف آماده سازی توسط فایل های چرخشی (R) و دستی (H) و دو روش مختلف پر کردن جانبی (L) و عمودی (V) گوتاپرکا بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد یکصد عدد دندان پره مولر کشیده شده فک پایین انسان انتخاب شد. دندانها عمود بر محور طولی ریشه در 3 میلیمتر بالای سمنتوانامل قطع شد. با ساخت لیگامنت پریودنتال مصنوعی، دندانها بصورت عمودی درون آکریل مانت شدند. سپس دندانها بطور تصادفی به 4 گروه 25 تایی بر حسب روش آماده سازی و نوع تراکم گوتا تقسیم شدند. آماده سازی کانال به روش دستی توسط فایلهای استنلس استیل با تکنیک استپ بک انجام شد. آماده سازی چرخشی توسط فایلهای نیکل تیتانیوم سیستم Race به روش کراون – داون انجام شد. کانالها با استفاده از دو روش پرکردگی جانبی و عمودی مسدود شده و پس از آن با استفاده از نوک مخروطی که در ماشین آزمایش Zwick قرار گرفته بود نیرو به ریشه دندان وارد شد. در تمام مدت وارد آمدن نیرو، منحنی افزایش فشار بر روی مانیتور رسم می گردید. از روی افت ناگهانی منحنی ترسیم شده توسط دستگاه نقطه شکست ریشه مشخص می شد. نیروی لازم برای شکست بر حسب نیوتن (N) ثبت شد. از روی نمودارهای ترسیم شده با استفاده از نرم افزار Origin.5.0 میزان انرژی لازم تا شکست، شیب ناحیه الاستیک و تغییر طول تا شکست محاسبه شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آنالیز واریانس و تست دانکن آنالیز شدند.یافته ها: طبق نتایج بدست آمده میانگین نیروی لازم برای شکست در گروه چرخشی – تراکم جانبی (RL) بالاترین میزان (524N) و میانگین نیروی لازم برای شکست در گروه چرخشی – تراکم عمودی (RV) پایین ترین میزان (319N) بود. بر اساس آزمون دانکن بین دو گروه آماده سازی دستی تراکم جانبی و آماده سازی چرخشی – تراکم عمودی و نیز ما بین دو گروه آماده سازی دستی – تراکم عمودی و آماده سازی چرخشی – تراکم جانبی و همچنین بین دو گروه آماده سازی چرخشی – تراکم جانبی و آماده سازی چرخشی – تراکم عمودی تفاوت میانگین نیروی لازم برای شکست معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: استحکام شکست ریشه هایی که به روش تراکم عمودی پر شده بودند، صرف نظر از روش آماده سازی کانال در مقایسه با گروهی که توسط روش تراکم جانبی پر شده بودند پایین تر بود. روش آماده سازی کانال (دستی یا چرخشی) استحکام شکست ریشه را تحت تاثیر قرار نداد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: تمیز کردن و شکل دادن مناسب کانال از مهمترین اهداف درمان ریشه دندان می باشد. ابزار اتوماتیک مختلفی جهت این منظور ارایه شده اند. یکی از این وسایل هندپیس رسیپروکال مدل TEP-E10R می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان ترانسپورتیشن کانال بین وسایل دستی و دستگاه TEP-E10R در هنگام تهیه و آماده سازی کانال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی 60 دندان کشیده شده مولر اول و دوم فک پایین انسانی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند. بعد از قرار دادن فایل اولیه داخل کانال های مزیالی، رادیوگرافی به صورتی تهیه گردید که رابطه بین فیلم، زاویه تابش و نمونه ها ثابت باشد. سپس آماده سازی کانال ها در گروه اول به روش دستی و فایل های نیکل تیتانیوم در گروه دوم به روش دستی و فایل های استنلس استیل در گروه سوم با هندپیس TEP-E10R و فایل های نیکل تیتانیوم و در گروه چهارم با همان هندپیس و فایل های استنلس انجام گردید. تکنیک آماده سازی در هر چهار گروه crown-down بود. بعد از آماده سازی کانالها، رادیوگرافی با فایل مستر اپیکالی با همان شرایط رادیوگرافی اول انجام گردید. جهت تعیین میزان ترانسپورتیشن کانال رادیوگرافی اولیه و رادیوگرافی با فایل اصلی انتهای ریشه با هم مقایسه شدند. محاسبه میزان عاج برداشته شده از دیواره کانال ها بوسیله اندازه گیری سطوح دیواره های کانال قبل و بعد از آماده سازی کانال در رادیوگرافی های بدست آمده انجام گردید. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 10 و آنالیزهای آماری واریانس یکطرفه و توکی به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد.یافته ها: همه گروه ها درجاتی از ترانسپورتیشن کانال را نشان دادند، گروه دوم بیشترین میزان ترانسپورتیشن کانال را نشان داد (P=0.001) هیچ یک از گروه ها از نظر میزان عاج برداشته شده از کانال با هم اختلافی نشان نمی دادند.نتیجه گیری: هندپیس های رسیپروکال با فایل های نیکل تیتانیوم نتایج قابل قبولی جهت آماده سازی کانال دارا می باشد.

زمینه و هدف: گشادسازی مکانیکی کانال یکی از مهمترین مراحل درمان ریشه می باشد. ابزارهای کاملا خودکار مختلفی جهت کاهش زمان آماده سازی و آسان کردن آن به بازار عرضه شده است. هدف از این مطالعه مقایسه سه سیستم NiTi چرخشی Profile،Felxmaster  و Race در تهیه و آماده سازی کانال ریشه دندان با استفاده از سی تی اسکن می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 45 دندان پرمولر تک ریشه فک پایین با انحنای 20-30 و شعاع انحنای 5-7 میلی متر به سه گروه تقسیم شدند. طول ریشه تمام دندانهای مورد مطالعه 15 میلی متر در نظر گرفته شد. از هر دندان قبل از کار از مقاطع دو، چهار، شش، هشت، و ده میلی متری آپیکال سی تی اسکن تهیه شد. بعد از آماده سازی کانال مجددا از مقاطع قبلی سی تس اسکن تهیه و توسط نرم افزار فتوشاپ ادوب روی اسکن اولیه منطبق گردید. تغییرات ایجاد شده در کانال از نظر جا به جایی، حفظ مرکزیت و تغیر شکل کانال مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از آزمون Fisher's exact برای بررسی هر مقطع مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: هر سه سیستم چرخشی Profile،Felxmaster  و Race بدون جا به جایی و انحراف از شکل اولیه کانال را آماده سازی کردند و مرکزیت کانال را با حداقل انحراف حفظ کردند. هر سه سیستم چرخشی مذکور در تمامی مقاطع مستقل از متغیر حفظ مرکزیت، جا به جایی و تغییر شکل کانال می باشند. از این رو اختلافی بین این سیستم ها مشاهده نشد. (P>0.05) نتیچه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه سیستم چرخشی Profile،Felxmaster  و Race بدون ارجحیت بر یکدیگر قابل استفاده در کلینیک می باشند.

هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر سه تکنیک آماده سازی ریشه بر میزان دبری های خارج شده از ناحیه اپیکال دندان بود. خروج دبری ها حین و یا پس از آماده سازی کانال می تواند سبب بروز مشکلاتی در درمانهای اندودنتیک شود.45 دندان انسان که به تازگی بیرون آورده شده بودند شامل دندانهای کانین و پره مولرمندیبولار تک کاناله با اپکس تکامل یافته، بر حسب متغیرهای اصلی تحقیق شامل طول کارکرد، بزرگترین و کوچکترین قطر سوراخ اپیکال و درجه انحنای کانال، به سه گروه تقسیم شدند. پس از تهیه حفره دسترسی در ناحیه تاج دندان، جهت آماده سازی کانال ریشه برای گروه اول از تکنیک Step-back گروه دوم از تکنیک Passive Step Back و گروه سوم از تکنیک Balanced Force استفاده شد. حد نهایی آماده سازی کانال برای هر سه گروه سوراخ اپیکال و فایل مورد استفاده Flex-R بود. دبری های خارج شده از سوراخ اپیکال در طی آماده سازی ریشه، درون و یالهای از قبل وزن شده جمع آوری شد. وزن متوسط دبری های هر گروه با استفاده از روش آنالیز – واریانس یک طرفه (one way analysis of variance) و آزمون چند دامنه دانکن (Multiple Duncan) تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج بدست آمده نشان داد، گرچه درهر سه تکنیک، دبری از ناحیه اپیکال ریشه خارج شده بود ولی در تکنیک Step Back نسبت به دو تکنیک Passive Step Back و Balanced Free خروج دبری بیشتری مشاهده شد که از نظر آماری Significant بود (P<0.0001). اما بین میزان خروج دبری های اپیکالی در بین دو تکنیک Passive Step Back و Balanced Force از لحاظ آماری اختلافی مشاهده نگردید (P>0.05). فاکتورهایی نظیر طول کانال (Canal lenght)، سایز سوراخ اپیکال (Apical poramen size) و درجه انحنای کانال (Canal curvature) از نظر آماری بر میزان دبری های خارج شده اپیکالی بی تاثیر بود.